De grauwe zee rolt geduldig de ene koude golf na de andere tegen het strand van Scheveningen. Dwars op het strand staan twee grote grijze festivaltenten als uit de kluiten gewassen omkleedhokken. Het strand is over een kleine tweehonderd meter afgezet met een fel oranje lint. De afstand tussen lint en branding is overbrugbaar. Over twee uur lig ik in die branding te spartelen.

Prominent op mijn deelnemerskaart staat de tegenprestatie voor het €2,- kostende oranje plastictasje, gevuld met fel oranje ijsmuts, fel oranje wanten en een groot blik erwtensoep: ‘Van het evenement zullen opnames worden gemaakt (foto/video/film). Door deel te nemen stemt men in met gebruik van zijn/haar beeltenis in drukwerk, op foto, film, video, internet en overige promotionele doeleinden van de Unox Nieuwjaarsduik zonder hiervoor vergoeding te claimen.’

De metershoge luidsprekers rollen dwingend de ene carnavalskraker na de andere over de aanzwellende massa fel oranje ijsmutsen. Mijn stoïcijns beschouwende en snobistisch intellectuele verzet tegen de uitgelaten volksvreugde van de decadente aan het entertainmentinfuus hangende menigte is gebroken. Overtuigend stort ik me in het hier en nu van de onvermijdelijke polonaise hollandaise. Ik moet wel, van stilstaan wordt je koud.

De Gebroeders Ko zingen Boten Anna (‘…mooie meiden in bikini lekker bloot…’). Twee van zulke dames staan achter me. Het casual gefrut met smartphones maakt op een vreemde manier hun fleurig zomerse bikini op dit sombere winterse strand tot een volstrekt logische en gepaste dress voor de gelegenheid. De laatste update wordt verstuurd naar het thuisgebleven social network.

Mijn broek zakt op mijn enkels. Het is zo koud. Niemand die iets ziet. Zwembroek aan en gaan. De zee is zoals je de zee verwacht op 1 januari. Het contingent fotografen verzamelt gretig mooie plaatjes. Eerst de meest extravagant uitgedoste malloten: Vier verpleegsters, een bende holbewoners, een grote gele kanarie. Vervolgens de dames met goed gevulde bikini’s. Binnenkort op de voorpagina van de Telegraaf! Privacy en preutsheid zijn zo 2011.

Mijn natte zwembroek zakt op mijn enkels. Het is zo koud. Niemand die iets ziet. Broek aan en op naar de beloofde warme erwtensoep. Ik kijk achter me. De twee dames staan druk te turen naar hun smartphones. Misschien staat mijn blote kont al op facebook. Daar heb ik dan voor getekend toen ik een kaartje kocht voor dit stuk strand van Scheveningen, op nieuwjaarsdag. Welkom in 2012!