‘Ze heeft het uit gemaakt om hem uit de buurt van het kindje te houden,’ zegt de vriendin met stijl blond haar.
‘Heel erg controlerend,’ knikt haar vriendin met rood geverfde krullen begrijpend.
‘Ze is ook nooit bij mij geweest…’ vult de blonde vriendin aan.
‘Zou jij dat doen dan?’
‘Neuh…’
‘Of je moet er voor willen vechten…’ oppert de rood geverfde krullen vriendin.
‘Zij?!’
De beide vriendinnen lachen.

‘Het lijkt tegenwoordig wel of het allemaal niet natuurlijk mag gaan,’ zingt de blonde vriendin verder aan haar lamento.
‘Ja hallo, het is nu ook geen spelletje meer,’ lacht haar vriendin, ‘je kan hem toch nog wel zeggen dat…’
‘… dat we heel belangrijk voor elkaar zijn geweest…’
‘Dat is wel heel volwassen…’
‘Jah!’
‘En “geweest” is verleden tijd.’
‘Jah…’

‘Kan je een foto maken van ons?’ de blonde vriendin houdt haar mobieltje voor mijn gezicht, ‘We willen deze zonnige dag vastleggen…’ geeft ze op als reden.
Ik maak een tegenlicht opname van de twee vriendinnen, met de zon.

‘Ik denk niet dat het voor Dirk een spelletje blijft…’
‘Heeft hij al eens een lange relatie gehad?’
‘Ja, hij komt net uit een lange relatie…’
‘Raar dat het toen wel goed ging…’ mompelt rood geverfde krullen.
‘Misschien val ik gewoon op de kneusjes…’ verklaart de blonde vriendin haar dramatische romantische ervaringen voor zichzelf, maar ze laat toch een stilte vallen voor de vriendinnelijke ontkenning.
‘Als je iemand nog niet helemaal kent…’ antwoord geverfde krullen voorzichtig.
‘Ze vindt hem natuurlijk wel leuk –’ begon de blonde vriendin.
‘– maar zo heb je natuurlijk ook geen goede seks!’ krijgt rode krullen opeens een epifanie.

‘Ik vroeg er naar, wilde het wel horen…’
‘Ik bedoelde jou, lieffie,’ glimlachte de rood geverfde krullen vriendin.
‘Mij maakt dat toch niet uit,’ reageert de blonde vriendin verward: ‘Zij heeft het uit gemaakt.’
‘Het is natuurlijk ook niet een verhaal dat je graag wilt horen…’
‘Nou, er zijn natuurlijk genoeg mannen die het heel stoer vinden…’
‘Ja, maar dat zijn mannen…’
‘Zij ging er gewoon mee lopen,’ zegt de blonde vriendin verontwaardigd, ‘met dat kind, pijnlijk, alsof het er al had moeten zijn…’

De vriendinnen liepen gearmd weg. De laatste zin die ik kon horen stuiterde rond in mijn gedachten: “Zij ging er gewoon mee lopen, met dat kind, pijnlijk, alsof het er al had moeten zijn.” Ik kon geen logische uitleg verzinnen, maar ja, ik ben een man…